แสงและเงาที่เปลี่ยนผู้ไม่เชื่อให้เป็นสมาคมรักบี้ได้
romoting rugby union ควรเป็นเกมที่ง่ายที่สุดในรอบหลายสัปดาห์เช่นนี้ Six Nations เต็มไปด้วย
ความลื่นไหล เวลส์มาถึงที่ Twickenham และความหลงใหลและความเข้มข้นนั้นชัดเจนในตัวเอง ใครบ้างที่อาจต้องการชักชวนให้ดูทางโทรทัศน์หรือซื้อตั๋วจากจำนองที่จำเป็นแล้ว?
คำตอบคือผู้คนนับล้าน ไม่มีปัญหาการขาดแคลนของผู้ไม่เชื่อและสุดท้าย Cs ใหญ่ – โควิดและการถูกกระทบกระแทก – ก็ไม่ได้ช่วยเช่นกัน อัตราการมีส่วนร่วมของผู้ใหญ่ชายลดลงและรักบี้ไม่ใช่สิ่งสำคัญในโรงเรียนในเขตเมืองหลายแห่ง ซึ่งทำให้เป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมในการไตร่ตรองวิธีที่ดีที่สุดในการแสวงหาผู้ที่ไม่กลับใจใหม่ คลิปโซเชียลมีเดีย คนดัง และแพลตฟอร์มเกมเป็นเส้นทางสู่การเป็นพันธมิตรตลอดชีวิตหรือไม่? ในที่สุด USP ของรักบี้คืออะไร? และอะไรทำให้มันเสพติดสำหรับผู้ที่รักมัน?
ห้องสมุดท้องถิ่นเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี นักวรรณกรรมที่โดดเด่นบางคนตั้งแต่ Arthur Conan Doyle ถึง PG Wodehouse ได้พยายามที่จะฉายรักบี้ให้กับผู้ชมในวงกว้างมานานแล้ว เจมส์ จอยซ์ใน The Portrait of the Artist as a Young Man ก็เช่นกัน: “อากาศยามเย็นนั้นซีดและเย็นยะเยือก และหลังจากการจู่โจมของนักฟุตบอลทุกครั้ง ลูกแก้วหนังมันๆ ก็บินราวกับนกหนักๆ ท่ามกลางแสงสีเทา”
Joyce ตระหนักถึงแสงและเงาและข้อเสนอรักบี้สองง่ามทางร่างกายและจิตใจ และพลังแห่งจินตนาการนั้นแข็งแกร่งที่สุดได้อย่างไร เป็นไปได้ไหมที่มหาอำนาจของรักบี้นั้น อยู่เหนือความสนุกสนานนอกสนาม มันคือเสียงสะท้อนทางอารมณ์ที่ละเอียดอ่อน ไม่ใช่การสร้างการแข่งขันใหม่ (หรือแบบขยาย) ที่แวววาวที่อาจหรืออาจไม่ทำเครื่องหมาย?
เห็นได้ชัดว่าจำเป็นต้องมีกูรูยุคใหม่ในตอนนี้ ก้าวไปข้างหน้า Richard Beard ผู้เขียนหนังสือรักบี้ที่สังเกตเห็นได้ชัดเจนที่สุดที่จะตีพิมพ์ในศตวรรษนี้ เกือบ 20 ปีแล้วที่ Muddied Oafs ปรากฏตัวครั้งแรก แต่ยังคงเป็นเกมคลาสสิกที่มีประชากรเบาบาง แฟรงก์ คีด ผู้ยิ่งใหญ่ผู้ล่วงลับไปแล้วได้บรรยายเรื่องนี้ไว้ในขณะนั้นว่า “หนังสือรักบี้กำลังรออยู่”
ทุกวันนี้ Beard เป็นนักประพันธ์และนักเขียนสารคดีที่ได้รับการยกย่องอย่างกว้างขวาง หนังสือเล่มล่าสุดของเขาSad Little Menเป็นการศึกษาที่ยอดเยี่ยมเกี่ยวกับการสังหารทางอารมณ์ที่การศึกษาในโรงเรียนประจำสามารถเกิดขึ้นได้และน่าจะอยู่ในหลักสูตรระดับชาติ ในช่วงเวลาของเขา เขาได้เล่นรักบี้ในสโมสรในอังกฤษ สกอตแลนด์ ฝรั่งเศส สวิตเซอร์แลนด์ และญี่ปุ่น และยังคงรู้สึกซาบซึ้งอย่างมากสำหรับมุมมองและความรู้สึกร่วมในเกมที่มีให้กับเขา
แล้วเขาคิดยังไง? เขาคิดว่าการเหมารวมที่เกียจคร้านสองสามอย่างจำเป็นต้องเก่งในทันที “บางครั้งก็มีจินตนาการที่จำกัดเกี่ยวกับรักบี้”
เขากล่าว โดยตระหนักดีถึงการรับรู้ว่าการแข่งขันที่ทวิคเกนแนมโดยพื้นฐานแล้วเป็น “ชั้นเรียนมืออาชีพที่มีความครึกครื้น” และแฟนรักบี้ก็อยู่ที่นั่นเพื่อดื่ม เสื้อคลุม หรืออาจจะทั้งสองอย่าง “ผู้คนจำนวนมากยังมีประสบการณ์เกี่ยวกับสโมสรรักบี้ของมหาวิทยาลัย ซึ่งไม่ได้สร้างความประทับใจที่ดีเสมอไป แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เกมนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับอีกต่อไปและไม่ได้มาเป็นระยะเวลาหนึ่งแล้ว”
นอกเหนือจากกล้ามเนื้อกระทืบและอวัยวะภายในแล้ว Beard เชื่อว่าเกมควรพยายามให้หนักขึ้นเพื่อเน้นถึงความเป็นไปได้มากมาย “รักบี้เป็นมวยแต่กับเพื่อน นั่นคือความสุขอันยิ่งใหญ่ของมันในทางหนึ่ง ไม่ใช่แค่การชกมวย แต่เป็นการหาพื้นที่
“เป็นการยากที่จะอธิบายให้คนที่ไม่เคยมีประสบการณ์ ลองนึกภาพว่ามีคนจำนวนมากต่อแถวอยู่ข้างหน้าคุณ ทุกคนต้องการจะผลักคุณล้มลงกับพื้น จากนั้นคุณก็หาทางผ่านโดยไม่มีใครจับมือคุณและพื้นที่เปิดขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์ มันเป็นช่วงเวลาแห่งความเหนือกว่าและความสุขที่ฉันไม่เคยพบในกีฬาอื่น มันน่ากลัวเพราะตอนนี้ทุกคนพยายามตามคุณให้ทัน แต่ช่วงเวลาที่ทั้งสนามเปิดออกนั้นช่างยอดเยี่ยมจริงๆ”
ซึ่งไม่ได้หมายความว่า “ด้านองค์ประกอบ” ไม่ใช่สิ่งที่ดึงดูดที่สุดสำหรับหลาย ๆ คน ดังที่ Beard กล่าวว่า: “การปะทะกันขั้นพื้นฐานของบุคคลที่มีความมุ่งมั่น ทั้งในรักบี้ชายและหญิง ยังคงเป็นปรากฏการณ์ที่ยิ่งใหญ่ คุณไม่จำเป็นต้องเข้าใจกฎทั้งหมดเพื่อสนุกกับมัน” แต่จากประสบการณ์ของเขา มันอาจจะซับซ้อนทางอารมณ์มากกว่านั้นก็ได้
“ผู้คนชอบกีฬาที่เชื่อมโยงกับความคิดของตนว่าโลกทำงานอย่างไร ชีวิตสามารถเป็นกลยุทธ์ได้มาก ค่อนข้างช้า และเกี่ยวกับการเข้าใกล้เป้าหมายของคุณให้มากที่สุด เหมือนชามบ้าง แต่ถ้าคุณเป็นคนที่มองว่าชีวิตคือการต่อสู้และค่อนข้างต่อสู้กับช่วงเวลาแห่งการตรัสรู้ รักบี้คือเกมสำหรับคุณ”
แม้แต่จอยซ์ผู้ซึ่งเห็นอกเห็นใจมากขึ้นโดยสัญชาตญาณกับเด็กนักเรียนที่ตัวสั่นก็ติดอยู่ที่ปีกอย่างไม่เต็มใจ รู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงกีฬาที่มีความลึกซึ้งที่หาได้ยาก อย่างที่ Beard ตั้งข้อสังเกตว่า “เห็นได้ชัดว่า Finnegans Wake เต็มไปด้วยการอ้างอิงถึงรักบี้ไอริช แต่ไม่มีใครเคยอ่านเลย”
ซามูเอล เบ็คเค็ตต์ สครัม-ฮาล์ฟในวัยหนุ่มของเขา เป็นอีกคนที่กระตือรือร้น ถ้าเขาไม่สามารถซื้อตั๋วเพื่อดูฝรั่งเศส v ไอร์แลนด์ในปารีสได้ เขาจะออกไปที่ถนนและฟังเสียงคำรามของฝูงชนก่อนจะกลับเข้าไปข้างในเพื่อติดตามคำบรรยายวิทยุ แค่กีฬาทางโลกอื่น? แทบจะไม่.
ติดตามเนื้อหาดีๆ น่าอ่านได้ที่ private-radio.com อัพเดตทุกสัปดาห์
